Στις 18 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε στα εκπαιδευτήρια « Ο Απόστολος Παύλος», ο αγώνας μεταξύ των κριτών, με θέμα «Τα άτομα που σπουδάζουν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, πρέπει να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη χώρα τους».
Η κυβέρνηση αφού απέδωσε τον ορισμό, προέβη στην ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας της. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε ότι σε ένα κοινωνικό κράτος η παροχή θέλει και αντιπαροχή. Επίσης έγινε λόγος και για το φαινόμενο «brain drain», εξαιτίας του οποίου, σύμφωνα με την Κυβέρνηση, κινδυνεύει η υπόσταση του κράτους. Για να στηρίξει αυτή τη θέση χρησιμοποίησε και το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου αν κάποιος φοιτητής εκεί λαμβάνει φοιτητικό δάνειο τότε υποχρεούται να αποπληρώσει το δάνειο, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο κράτος. Στη συνέχεια υπογραμμίστηκε ότι το δικαίωμα με την υποχρέωση είναι ένα νόμισμα με δύο πλευρές καθώς και ότι όταν λες ευχαριστώ, έχεις την ευκαιρία να νιώσεις το δικαίωμα της ευγνωμοσύνης. Τέλος, τονίστηκε ότι κάποιος εφόσον είναι μέλος σε μια ομάδα όπως η κοινωνία, πρέπει να έχει και εθνική συνείδηση καθώς και ότι βασικός στόχος δεν είναι το δικαίωμα αλλά η ηθική υποχρέωση.
Η Αντιπολίτευση κλήθηκε να αντικρούσει τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης τονίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα επιλογής στους αποφοίτους να κάνουν όπως αυτοί κρίνουν και ότι πρέπει το κράτος να τους ενημερώνει εκ των προτέρων για το πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να παραμείνουν στον ελλαδικό χώρο. Έπειτα αναφέρθηκε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει αξιοκρατία καθώς και ότι στο εξωτερικό το βιοτικό επίπεδο είναι ανώτερο και η αγορά εργασίας μεγαλύτερη. Στη συνέχεια υποστήριξε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει τον αριθμό φοιτητών που παράγει. Αυτό σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες δείχνει ότι πρόκειται για ένα μη σταθερό κράτος. Όσον αφορά το ζήτημα της ευγνωμοσύνης, κατά την Αντιπολίτευση, λες ευχαριστώ σε κάποιον επειδή το θέλεις και όχι επειδή πρέπει.
Τελικά, έπειτα από έναν αγώνα που έδωσε τροφή για σκέψη στο κοινό, νικήτρια ομάδα αναδείχθηκε αυτή της Κυβέρνησης.
Μαρία Ποντσιχίδου