Σάββατο 2 Μαρτίου, στα Εκπαιδευτήρια «Ο Απόστολος Παύλος» οι μαθητές κλήθηκαν να επιχειρηματολογήσουν σχετικά με το θέμα της κατάργησης των μαθητικών κοινοτήτων (5μελή και 15μελή), στα πλαίσια του Συνεδρίου ΕΛΑΡΤ (Αγώνες Ρητορικής Τέχνης). Έτσι, οι ομάδες «Ευρωπαϊκό μέλλον» και «Ρήτορες του 21ου αιώνα», κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντίστοιχα, διεξήγαν μία καρποφόρα συζήτηση πάνω στο θέμα.
Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων δεν αποσκοπεί κάπου, μ’ αποτέλεσμα να πλήττει το εκπαιδευτικό σύστημα, αντί να το υποστηρίζει. Αρχικά, τόνισε ότι τα κριτήρια εκλογής των μαθητών δεν είναι αντικειμενικά, αλλά αντιθέτως, οι μαθητές ψηφίζουν βάσει διαφόρων προσωπικών σχέσεων, που έχουν με τους υποψηφίους (φιλία, συγγένεια κ.α.). Απότοκος αυτού, είναι το γεγονός ότι οι μαθητικές κοινότητες απαρτίζονται από ανίκανα μέλη, τα οποία δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των μαθητών. Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι μέσω του θεσμού αυτού, προωθείται η οχλαγωγία κι όχι η δημοκρατία, θέση την οποία υποστήριζε η αντιπολίτευση, αφού οι μαθητές κρύβονται πίσω από «την ασπίδα του εμείς» και δεν μπορούν να αναπτύξουν μία δική τους άποψη. Αυτό το γεγονός, όμως, τους καθιστά έρμαια της δημαγωγίας, δηλαδή, ο θεσμός αυτός γαλουχεί τους πολίτες με την αδυναμία της έκφρασης της άποψής τους. Τέλος, παρομοίασε τον θεσμό των μαθητικών κοινοτήτων ως ένα όργανο του οργανισμού, το οποίο πρέπει να αποβληθεί από αυτόν, με σκοπό την ομαλή λειτουργία του.
Στον αντίποδα, η αντιπολίτευση ισχυρίστηκε ότι ο θεσμός αυτός δεν πρέπει να καταργηθεί σε καμία περίπτωση. Κατ’ αρχάς τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων προάγει τον θεσμό της δημοκρατίας, επειδή βάζει τους μαθητές στην διαδικασία της ψήφου, αναπτύσσοντας την κριτική τους σκέψη. Επιπρόσθετα, επεσήμανε ότι μέσω του θεσμού των μαθητικών κοινοτήτων, προάγεται η οργάνωση και η υπευθυνότητα, διότι οι μαθητές βιώνουν από «πρώτο χέρι» τις θετικές ή αρνητικές συνέπειες της ψήφου τους, το οποίο έχει ως απόρροια οι μαθητές να συνειδητοποιούν ότι οι πράξεις τους έχουν άμεσο ή έμμεσο αντίκτυπο στην πολιτική τους ζωή. Μέσω αυτού, επιτυγχάνεται η αποτελεσματική ένταξη των νέων στην πολιτική ζωή της χώρας και, κατ’ επέκταση, η κοινωνικοποίησή τους, καθιστώντας ομαλότερη την μετάβασή τους από την εφηβική στην ενήλικη ζωή. Εκτός από αυτό, αντιτέθηκε στην κυβέρνηση, υποστηρίζοντας ότι ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων, γαλουχεί τους μαθητές με το θάρρος της γνώμης τους και με το δημοκρατικό ιδεώδες. Στο τέλος της επιχειρηματολογίας της έθεσε το ερώτημα, «Ποιος θα εκπροσωπεί τους μαθητές, αν συναινέσουμε στην κατάργηση των μαθητικών κοινοτήτων;».
Επιλογικά, και οι δύο ομάδες εξέφρασαν ισχυρότατα επιχειρήματα, υπερασπίζοντας, έτσι, η καθεμία την θέση της και καθιστόντας τον παρών ρητορικό αγώνα καρποφόρο. Έδωσαν με αυτόν τον τρόπο τροφή για σκέψη στον καθένα μας για το κατά πόσο θα πρέπει ή όχι να υπάρχει ο θεσμός των μαθητικών κοινοτήτων στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.
Σάββας – Αρσένιος Θεοδωρίδης