Σήμερα, 02/03/2019, πραγματοποιήθηκε ο 1ος γύρος του 2ου Πανελλήνιου διαγωνισμού ρητορικής στο σχολείο της Θεσσαλονίκης «Απόστολος Παύλος». Πολλοί μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου έλαβαν μέρος χωρισμένοι σε ομάδες «Κυβέρνησης» και «Αντιπολίτευσης». Η Κυβέρνηση, «Ο λόγος έχει αντίλογο» και η Αντιπολίτευση, «΄Ελλογοι 1», επιχειρηματολόγησαν στο θέμα της κατάργησης των μαθητικών κοινοτήτων.
Από την πλευρά της Κυβέρνησης, η οποία είχε θετική άποψη, ως προς την κατάργηση των 5μελών και 15μελών συμβουλίων ειπώθηκαν τα εξής επιχειρήματα. Αρχικά, αναφέρθηκε πως οι μαθητές οι οποίοι εκλέγονται από τους υπόλοιπους, αναπτύσουν ηγεμονικό ρόλο και συμπεριφέρονται με ανωτερότητα στους υπόλοιπους μαθητές. Έτσι περνάει στην συνείδηση των μαθητών ο θεμελιώδης θεσμός της Δημοκρατίας. Επίσης, σημειώθηκε το γεγονός ότι οι μαθητές υποβιβάζονται από τα μαθητικά συμβούλια και υπερτερεί η άποψη των μαθητικών συμβουλίων. Επιπρόσθετα, διατυπώθηκε πως οι μαθητές ψηφίζουν και εκλέγουν τα μαθητικά συμβούλια βάση φιλίας ή ανταλλαγής ψήφου. Επίσης, κάποιοι μαθητές καταφεύγουν στην βία και τον εκβιασμό για να κερδίσουν μια ψήφο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα άτομα τα οποία εκπροσωπούν το σύνολο του σχολείου να εκλέγονται υποκειμενικά. Επιπλέον οι μαθητικές κοινότητες χρησιμοποιούν τις ψήφους των μαθητών, για να αποκτήσουν δημοτικότητα και δημοσιότητα μέσα στο σχολειό και δεν είναι ικανοί να υπερασπιστούν τα θέλω και τις απόψεις του συνόλου, σε βαθμό που θα μπορούμε να πούμε πως υπάρχει διδακτορική αντιμετώπιση από τιε μαθητικές κοινότητες προς τους μαθητές. Όλο αυτό προκαλεί δυναστεία και απογοήτευση στους που τους στήριξαν. Επίσης, με μία μη αντικειμενική απόφαση του συνόλου αδικούνται σε μεγάλο βαθμό ικανοί μαθητές. Οι αγορητές της Κυβέρνησης, τόνισαν επίσης πως τα συμβούλια στηρίζονται στο να ακούγονται όχι να ακούν, και πως οι αποφάσεις του δεκαπενταμελούς συμβουλίου δεν αντικατοπτρίζουν την γνώμη του συνόλου, με αποτέλεσμα το δημοκρατικό πολίτευμα να έχει φθαρεί. Τέλος, ένα ακόμη επιχείρημα που ήρθε σε αντίκρουση με την Αντιπολίτευση είναι ο ρόλος των καθηγητών, εφόσον υφίσταται το μαθητικό συμβούλιο. Η Κυβέρνηση υποστήριξε πως οι καθηγητές είναι οι ήρωες της πραγματικότητας, καθώς δεν υπάρχει εισήγηση ή παρατήρηση από τα δεκαπενταμελές ή τα πενταμελές συμβούλια, παραμόνο από τους καθηγητές. Έτσι υποστηρίχτηκε πως οι καθηγητές είναι επίσης και οι σύμμαχοι των μαθητών. Συνοψίζοντας, τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης, με τα μαθητικά συμβούλια, ακυρώνεται η κρίση των μαθητών και το πάνω χέρι έχουν οι μαθητικές κοινότητες.
Αντίθετα, η Αντιπολίτευση προσπάθησε να αντικρούσει πολλά επιχειρήματα της Κυβέρνησης και να αναφέρει αρνητικά του να καταργηθούν οι μαθητικές κοινότητες. Πρώτα από όλα, αναφέρθηκε στον σημαντικό ρόλο των μαθητικών κοινοτήτων και τις χαρακτήρισε ως «τη φωνή όλων των υπόλοιπων μαθητών», δηλαδή ως έναν τρόπο έκφρασης των επιθυμιών τους. Επίσης, χαρακτήρισαν το σχολείο ως μία μικρογραφία της κοινωνίας και πιστεύει πως οι μαθητικές κοινότητες προετοιμάζουν τους μαθητές να γίνουν ενεργοί μελλοντικοί πολίτες. Επιπλέον, αντικρούει της άποψη της Κυβέρνησης και τονίζει πως μαθαίνει στους μαθητές να ψηφίζουν με αντικειμενικότητα και πιστεύει πως δεν είναι εφικτό μαθητές ικανοί, να μην προβάλλουν τις ικανότητες τους. Υπογράμμισε επίσης, πως είναι ανήκουστο στην Ελλάδα να μην υπάρχει δημοκρατία. Επιπρόσθετα, σημειώνει πως οι μαθητές δεν είναι φερέφωνα των καθηγητών και μπορούν να εκφράσουν μόνοι τους την άποψη τους.
Εν κατακλείδι, και οι δύο ομάδες εξέφρασαν τα επιχειρήματα τους μετά από πολλή σκέψη και με αντικειμενικότητα.
Ιωάννα Μπασσάρα